zaat doa un oad wieef van gerstekaaf greun zi-j te spinne
Een gedichtje vol onzin
Van geene kantj iergester
woore de keuj aan ’t zwonge
woore de pötte op zölder en de scheure inne kelder
Doa waas en oad menke aan ’t buunkes poote
ich vroog mich u buunke
det menke gaaf d’r mich twieë in plaats van ein
Ein poodje ich en d’anger kookdje ich mich
waat ich poodje wees u buimke van tot inne hemel
Ich klom in det buimke
Wi-j ich inne hemel kwaam
zaat doa un oad wieef van gerstekaaf greun zi-j te spinne
Ich vroog mich u vaemke
det vrouke waas zoeë tieër
het gaaf d’r mich twieë in plaats van ein
Ein stopdje ich mieën heuske met
en d’anger bong ich mien blindj perdje met
het perdje waas waal neet blindj mer ’t zaag toch neet good
Toen reej ich met mien perdje noa de bedeendersmes
doa deeje ze de mes met unne stroeje wes
en smeete ze ’t wiewater met unne roakelstaaf
ich waas bli-j det ich oet det kirkske waas
Toen kwaam ich bi-j un vrouw
di-j haaj un dochter inne kroam
ze vroog of ich geine road wist
ich zagt van joa en ich meindje van nein
Boake oet un bontje kow
en zeve pondj vet gesneje oet unne magere möggerök
en det gebroaje in ’t penke van glans
en toen waas ze zoe gezondj asse van te veure gewaestj waas
Di-j vrouw kookdje mich u söpke
van zeip, zeik en zaegmael
het zaag wul good
mer ’t smaakdje neet good
Een typisch oma Bijlmakers gedichtje vol onzin en nonsens. Ik vraag me af waar dit gedicht vandaan kwam. Wie weet hier meer over?