Een gedichtje over de heilige Christoffel
De guldene legende verhaalt van Christoffoor
dat hij van end tot ende trok heel de wereld door
Een koning moest hij vinden een koning sterk van hand
die hem kon overwinnen den reus van het morgenland
Hij had hem niet gevonden den reus zo sterk en groot
er was in heel de wereld geen die hem weerstand bood
Toen bouwde hij een kluize aan d’oever van den vloed
en droeg de pelgrims over met altijd gullen moed
Zo hield hij lange jaren reeds trouw zijn oeverwacht
toen hoorde hij een kindje hem roepen in de nacht
Het riep hem bij zijn name o reus zo sterk en vroet
ach draag mij op uw schouders al door den heden vloed
Daar rees de reus en torste den kleinen lichten last
hij had volwassen mannen zijn schouders opgetast
En door den vloed gedragen bij het zwepen van d’orkaan
ik zal mijn kleine kindje u snel doen overgaan
Maar toen de forse reuze die woorden lachend sprak
toen was het of zijn sterkte zijn reuzensterkte brak
Zijn knieën waggelen knikken zijn borst hijgt luid en zwaar
en zware droppels vallen zo heet langs baard en haar
Klein indje klinkt het luide benauwd uit zijnen mond
zwaar drukt ge als droeg mijn schouders de ganse wereld rond
De wereld kunt ge dragen de heer der wereld niet
zo sprak tot d’ouwe reuze het kindje in de nacht (???)
Nu prijkt sinds eeuw aan eeuwe in iedere vrome kerk
aan den eersten zuil des linkers de reuze groot en sterk
En maant ons neer te knielen voor het goddelijke kind
dat alle kinderen zegent en reuzen overwint