Een liedje
De tekst is niet helemaal kompleet en op sommige plaatsen waarschijnlijk fout of een beetje door de war. Ik heb het getiept zoals ik het indertijd heb opgeschreven.
Laatsmaal ging ik uit wandelen
om mijne zinnen te veranderen.
Naar buiten, naar buiten al in dat jeugdig groen
en mijn hart dat werd ontsteld
door allen die groene velden
vond ik een lief meisje ze zat in het vlas
die daar aan het werken was
Uit liefde uit liefde ben ik tot haar gegaan
sprak dat jeugdige meisje aan
mijn overschoonste vriendinne
mag ik er eens rusten bij u in het vlas
al in dat jeugdig vlas
bij mij toch niet bij mij toch niet
want ik wacht mij van het verdriet
en de liefde die is blind ik zou er wel kwalijk varen
om bij u te verkeren heb ik er geen tijd
ik blijf maar een boerenmeid
Schoon dochter verandert van zinnen
Ik zal u oprecht beminnen
Dan zult gij dan zult gij gekleed gaan in de zij
Ik heb geld en goed in overvloed mijn overschoonste vriendinne
Jonkman ge kunt mij niet bekoren
Ik ben voor het werk geboren
In weiden en velden daar vind ik mijnen troost
vertrekt jonkman met al uw ambras
stoort geene boerin in het vlas
Den jonkman droevig van zinnen
kon haar niet overwinnen
vol droefheid vol droefheid
nam hij van haar afscheid